فریده اقدام پور؛ عصمت مهرابی؛ محسن تقی زاده؛ معصومه خیرخواه؛ حمید حقانی؛ فرشته جهدی
دوره 18، شماره 4 ، آذر و دی 1390، ، صفحه 243-249
چکیده
زمینه و هدف: گیاه صبر زرد از روزگاران کهن برای درمان بیماری های مختلف به کار می رفته است اما تحقیقات محدودی درباره اثر ضد دردی این گیاه وجود دارد. از آن جایی که تا کنون اثر پماد آن بر روی شدت درد ناحیه اپی زیاتومی مورد بررسی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر پماد صبر زرد بر شدت درد زخم اپی زیاتومی زنان نخست زا انجام گردید.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: گیاه صبر زرد از روزگاران کهن برای درمان بیماری های مختلف به کار می رفته است اما تحقیقات محدودی درباره اثر ضد دردی این گیاه وجود دارد. از آن جایی که تا کنون اثر پماد آن بر روی شدت درد ناحیه اپی زیاتومی مورد بررسی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر پماد صبر زرد بر شدت درد زخم اپی زیاتومی زنان نخست زا انجام گردید.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور بر روی 74 زن نخست زای واجد شرایط ورود به پژوهش انجام گردید که جهت زایمان طبیعی به بیمارستان لولاگر تهران مراجعه کرده بودند. نمونه ها به طور مستمر و به روش تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه آزمون (مصرف کننده پماد گیاه صبر زرد) و کنترل (مصرف کننده روتین بیمارستان) قرار گرفتند. پس از زایمان، مادران گروه آزمون از پماد صبر زرد به میزان 3 سی سی معادل 60 میلی گرم هر 8 ساعت و گروه کنترل از روتین بیمارستان ( محلول بتادین) روی اپی زیاتومی به مدت 5 روز استفاده کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ثبت مشخصات دموگرافیک، فرم ثبت مسکن مصرفی و مقیاس دیداری درد (VAS) بود که شدت درد محل اپی زیاتومی قبل از مداخله، 4 ساعت، 8 ساعت و 5 روز پس از مداخله در دو گروه بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و مجذور کای توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین نمره درد قبل از مداخله در گروه استفاده کننده از پماد گیاه صبر زرد 57/1±24/6 و در گروه کنترل 77/1±02/6 بود که 5 روز پس از زایمان در گروه مطالعه 45/1±86/1 و در گروه کنترل 19/2±97/3 گزارش شد و اختلاف بین دو گروه معنادار بود (001/0>p)، در حالی که نمره درد 4 ساعت پس از مداخله در دو گروه اختلاف معناداری نداشت(62/0=p).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، استفاده از پماد صبر زرد شدت درد زخم اپی زیاتومی و میزان نیاز به مسکن را به میزان قابل توجهی کاهش داد.
مریم کاشانیان؛ منصوره اشقلی فراهانی؛ مریم شاه نظری؛ فرشته جهدی؛ حمید حقانی
دوره 16، شماره 4 ، آذر و دی 1388، ، صفحه 189-195
چکیده
زمینه و هدف: صدمات پرینه از آسیب هایی هستند که مکررا حین زایمان طبیعی رخ می دهند. روش های متعددی با هدف کاهش آسیب های پرینه به کار می روند. هدف ما در این مطالعه تعیین و مقایسه فراوانی و درجه پارگی های پرینه در ارتباط با دو روش کنترل پرینه هنگام زایمان "با استفاده از دست" و "بدون استفاده از دست" می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: صدمات پرینه از آسیب هایی هستند که مکررا حین زایمان طبیعی رخ می دهند. روش های متعددی با هدف کاهش آسیب های پرینه به کار می روند. هدف ما در این مطالعه تعیین و مقایسه فراوانی و درجه پارگی های پرینه در ارتباط با دو روش کنترل پرینه هنگام زایمان "با استفاده از دست" و "بدون استفاده از دست" می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور است. نمونه های پژوهش (در سطح اطمینان 95 درصد و توان آزمون 80 درصد) 187 نفر برآورد گردید، که پس از اخذ رضایت نامه کتبی از آنان به روش تخصیص تصادفی به طور مستمر در یکی از دو گروه کنترل پرینه بدون استفاده از دست (98 نفر) و گروه کنترل پرینه با استفاده از دست (89 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمون، پژوهشگر طی مرحله خروج سر بدون تماس دست با پرینه به صورت انتظاری تنها به مشاهده مراحل خروج سر پرداخت. در گروه کنترل، پژوهشگر طی مرحله خروج سر به حمایت پرینه با استفاده از مانور ریتگن پرداخت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج حاکی از آن است که نسبت سالم ماندن پرینه در گروه کنترل پرینه بدون استفاده از دست 9/44 درصد در مقابل 10 درصد در گروه کنترل پرینه با دست بود که تفاوت آماری معناداری را نشان می دهد (p>0.0001). پارگی پرینه 51 درصد در گروه آزمون و 47.2 درصد در گروه کنترل رخ داد، که تفاوت حاصله معنادار نبود (p=0.55). اغلب موارد پارگی در هر دو گروه، نوع درجه یک بود (50 درصد در گروه آزمون و 64.3 درصد در گروه کنترل). میزان موارد اپی زیارتومی در گروه آزمون 3.1 درصد و در گروه کنترل 75.3 درصد بود.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که سیاست استفاده از روش کنترل پرینه بدون دست، روشی ایمن و موثر جهت جایگزینی با سایر روش های حمایت پرینه هنگام زایمان می باشد.
عفت السادات مرقاتی خویی؛ فاطمه شیخان؛ فرشته جهدی؛ حمید حقانی
دوره 16، شماره 3 ، مهر و آبان 1388، ، صفحه 127-133
چکیده
زمینه و هدف: درد متعاقب اپی زیاتومی کیفیت زندگی و سلامت روانی مادر و نحوه ارتباط با نوزاد و مراقبت از وی را تحت تاثیر قرار می دهد. امروزه استفاده از مکمل درمانی از جمله اسطوخدوس کاربرد ویژه ای در مامایی و پزشکی یافته است اما تحقیقات محدود و نظرات ضد و نقیضی درباره این اسانس وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اسانس اسطوخدوس بر شدت ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد متعاقب اپی زیاتومی کیفیت زندگی و سلامت روانی مادر و نحوه ارتباط با نوزاد و مراقبت از وی را تحت تاثیر قرار می دهد. امروزه استفاده از مکمل درمانی از جمله اسطوخدوس کاربرد ویژه ای در مامایی و پزشکی یافته است اما تحقیقات محدود و نظرات ضد و نقیضی درباره این اسانس وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اسانس اسطوخدوس بر شدت درد زخم اپی زیاتومی زنان نخست زا انجام گردید.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور، بر روی 60 زن نخست زای واجد شرایط ورود به پژوهش که جهت زایمان طبیعی به بیمارستان کمالی کرج مراجعه کرده بودند، انجام گردید. نمونه ها به طور مستمر به روش تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه مورد (مصرف کننده اسانس اسطوخدوس به روش حمام نشیمنگاهی) و کنترل (مصرف کننده روتین بیمارستان) قرار گرفتند. پس از زایمان، مادران گروه آزمون از اسانس روغنی اسطوخدوس به روش حمام نشیمنگاهی 2 بار در روز (هر بار 6 قطره در 5 لیتر آب) و گروه کنترل از روتین بیمارستان (محلول بتادین) به مدت 5 روز استفاده کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ثبت مشخصات دموگرافیک، فرم ثبت مسکن مصرفی و مقیاس بصری درد (VAS) بود. 4 ساعت، 12 ساعت و 5 روز بعد از اپی زیاتومی، دو گروه از نظر شدت درد محل اپی زیاتومی توسط مقیاس دیداری درد بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و مجذور کای توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و سایر متغیرهای مداخله گر، اختلاف آماری معنادار نداشتند. میانگین نمره درد 4 ساعت پس از اپی زیاتومی در گروه اسانس اسطوخدوس 7/1±7/2 و در گروه کنترل 59/1±23/4 بود که 5 روز پس از زایمان در گروه مطالعه 94/1±43/2 و در گروه کنترل 79/1±60/4 گزارش شد و اختلاف معنادار بود (p